Regeneratieproces van een waterontharder
Het regeneratieproces van een waterontharder is een proces van ionenuitwisseling, net als bij het ontharden van water. Om water te ontharden wisselen de kunstharskorrels Magnesiumionen(Mg) en Calciumionen(Ca) voor Natriumionen(Na). Dit zorgt voor zacht water. De kunstharskorrels in de harscilinder of onthardingscilinder hebben, afhankelijk van het harsvolume, een bepaalde capaciteit om Natriumionen uit te wisselen. Wanneer de kunstharskorrels verzadigd zijn, bevinden zich enkel nog Magnesium- en Calciumionen in de kunstharskorrels en kan het water niet meer worden onthard.
Het regeneratieproces werkt het tegenovergestelde. Leidingwater wordt de zoutvoorraadbak ingepompt. Dit zoute water, ook wel pekelwater of spoelwater genoemd, is rijk aan Natriumionen. Het spoelwater stroomt vervolgens door de harscilinder waar het een ionenuitwisseling tot stand brengt. De Magnesiumionen en Calciumionen worden tijdens dit proces gewisseld voor Natriumionen. Het met Magnesium- en Calcium verrijkte spoelwater wordt rechtstreeks via de riolering afgevoerd en komt dus niet in je waterleidingen. Na het regeneratieproces is je waterontharder weer klaar voor gebruik.
Zoals eerder gezegd zijn wij van mening dat je er goed aan doet om een waterontharder te kopen welke in jouw specifieke situatie een regeneratie intervaltijd heeft van ongeveer 6 dagen.
De regeneratie intervaltijd is de tijd tussen 2 regeneratieprocessen in. Het gaat dus echt om jouw persoonlijke situatie.
Er zijn 4 variabelen die invloed hebben op de regeneratie intervaltijd:
- De inhoud van de harscilinder
- De hardheid van het leidingwater
- Het waterverbruik
- De resthardheid van het leidingwater
De inhoud van de harscilinder
De harscilinder wordt ook wel onthardingscilinder of ionenwisselaar genoemd. Deze is gevuld met de kunstharskorrels voor het uitwisselen van ionen. Meer harsvolume in de vorm van liters hars betekent ook meer ionenuitwisselingscapaciteit.
De hardheid van het leidingwater
De hardheid van het leidingwater vóórdat het door de waterontharder heen gaat, is van grote invloed op het verzadigingscapaciteit van de harscilinder. Hoe harder het water, des te meer Magnesium- en Calciumionen uit het water gewisseld moeten worden. Vanzelfsprekend geldt het omgekeerde natuurlijk ook; hoe zachter het water, des te minder ionen uitgewisseld hoeven te worden. Hieruit kun je dus al afleiden dat het feitelijk niet correct is om de capaciteit uit te drukken in een aantal liters. De waterhardheid verschilt per gebied in Nederland. Om het op een goede manier verschillende waterontharders met elkaar te vergelijken, wordt de capaciteit uitgedrukt in dH. dH staat voor duitse Hoeveelheid en geeft de hardheid van het water aan. Wij nemen 10dH als eenheid om de verschillende capaciteiten van een waterontharder verder te beschrijven. Je kunt een waterhardheidstester kopen om te controleren hoe hard je water daadwerkelijk is.
Het waterverbruik
Het waterverbruik heeft het meeste invloed op het regeneratiemoment. Bij een hoog waterverbruik is er sprake van een hoge mate van ionenuitwisseling en zal een kleine harscilinder sneller verzadigd zijn dan een grote harscilinder, afgaan op 10dH zoals hierboven is besproken. Doorgaans is het waterverbruik redelijk gelijk, en verbruikt 1 persoon gemiddeld 119 liter water per dag. Dat is op jaarbasis 43.500 liter, of 43.5m3 per persoon. Mocht je dus niet zo goed weten hoeveel liter je per dag verbruikt, dan kun je dit als gemiddelde gebruiken om een waterontharder te selecteren.
De resthardheid van het water
Er zijn waterontharders die een mengventiel, ook wel resthardheidsventiel genoemd, hebben om de resthardheid van het water in te stellen. Water wordt door een waterontharder teruggebracht naar 0 dH. Alle kalk en magnesium wordt uit het water gehaald. Dit is lichtelijk overbodig. Een resthardheid van 3 dH is namelijk zacht genoeg om kalkaanslag tegen te gaan. Maar een waterontharder heeft maar 1 stand; compleet ontharden naar 0 dH. Om toch de resthardheid te creëren, zorgt een resthardheidsventiel ervoor dat onbehandeld (hard) leidingwater wordt gemengd met behandeld (zacht) leidingwater om zodoende een resthardheid te creëren.