Verschillende soorten water ontharders
Er zijn verschillende manieren waarop een waterontharder kan werken. Wij onderscheiden 3 verschillende werkingen van een waterontharder.
- De werking is op basis van FAK; Fysische Anti Kalk
- De werking is op basis van ionenuitwisseling
- De werking is op basis van omgekeerde osmose
De werking op basis van FAK
Een FAK ontharder is feitelijk geen ontharder, dus noemen wij ze hier apparaten. FAK apparaten, wat staat voor Fysische Anti Kalk veranderende samenstelling van water niet. Ze halen dus niks uit het water en voegen niks toe aan het water. Fysische Anti Kalk apparaten werken op basis van magnetisme of voegen iets toe aan het water.
Een magnetische waterontharder met kracht van minimaal 500 Gaus zou volgens de fabrikanten de calciumionen voorzien van een negatieve elektrische lading. Door deze negatieve elektrische lading zouden de calciumionen zich niet meer kunnen binden met de magnesiumionen waardoor deze zich niet meer goed kunnen hechten aan de oppervlakte. De calciumionen blijven alleen elektrisch negatief geladen zolang het water stroomt. Wanneer het water in de leiding stil staat, verliest het zijn elektrische lading en kan het zich weer binden met de magnesiumionen, waardoor het zich weer kan hechten aan de oppervlakte. Er is geen wetenschappelijk bewijs dat dit werkt, echter is er ook geen bewijs dat dit niet werkt.
Daarnaast heb je nog de NoCalc productlijn. Dit doseerapparaat voegt een heel klein beetje silicopolyfosfaat toe aan het leidingwater. Dit zorgt ervoor dat Calciumionen worden geïsoleerd en de reactie van kalksteen uit blijft.
Waterontharder op basis van ionenuitwisseling
Ionen zijn elektrisch geladen atomen of moleculen. Deze kan positief en negatief geladen zijn. Een watermolecuul bestaat uit 2 positief geladen waterstofatomen (H+) welke verbonden zijn met 1 negatief geladen zuurstofatoom (O-). Deze samenstelling zorgt voor een zeer goed oplosmiddel, het bindt namelijk, zowel positief als negatieve ionen.
Een waterontharder op basis van ionenuitwisseling heeft een cilinder met kunsthars. Deze kunstharskorrels zijn voorzien van Natrium (Na) ionen en zijn enkelvoudig positief geladen (+). Op het moment dat er hard water door deze kunsthars stroomt, laten er 2 Natrium ionen los en blijft er 1 Calcium (Ca) of Magnesium (Mg) achter. Calsium ionen en magnesium ionen zijn namelijk dubbel positief geladen, vandaar dat er 2 Natriumionen gewisseld worden voor 1 Calcium- of Magnesiumion. Afhankelijk van het aantal liters hars in de cilinder, kan deze een bepaalde heoveelheid ionen uitwisselen totdat deze geen Natriumionen meer heeft en dus verzadigd is geraakt. Op het moment van verzadiging wordt aanbevolen de kunsthars te spoelen met een Natriumoplossing, in de volksmond zout genoemd. De natriumionen nemen de plek van de Calcium- en Magnesiumionen weer in en het proces begint weer van voor af aan. Dit spoelproces waar Natriumionen weer worden uitgewisseld met Magnesium- en Calciumionen noemen wij het het regeneratieproces.
Voor huishoudelijk gebruik is een ionenuitwisselaar de meest gebruiksvriendelijke waterontharder. Om die reden wordt deze dan ook het meest gekozen.
Waterontharder op basis van omgekeerde osmose
Osmose is een natuurlijk proces wat o.a. in plantencellen plaats vindt. Wanneer er water uit een plantencel verdampt, neemt de concentratie zout toe met als vervolg dat water van buiten door het celmembraan naar binnen wordt getrokken.
Omgekeerde osmose is het proces om water te demineraliseren door deze onder druk door een membraan te voeren. Watermoleculen hebben een grote aantrekkingskracht op een semi-permeabel membraan dat er een laag van watermoleculen op het membraan vormt. Wanneer deze watermoleculen onder druk worden gezet, zullen zij zich door de poriën van het membraan gedrukt worden. Positief geladen minerale zouten hebben een dermate complexe structuur dat zij niet door deze poriën kunnen en blijven dus achter. Waar dus bij osmose het zout het water aantrekt en door de plantencel naar buiten wordt getrokken, wordt bij omgekeerde osmose door een membraan alle minerale zouten van het water gescheiden. Daarnaast worden micro organismen en organische moleculen (koolstofverbindingen) uit het water gezeefd, wat ultrafiltratie wordt genoemd.
Niet alleen de kleinste minimale hoeveelheden medicijnresten en hormonen, maar ook ijzer, koper, chloor en zink worden gefilterd. Het gefilterde water is zó schoon, dat het een averechtse werking kan veroorzaken. Omdat de watermoleculen de eigenschappen hebben ionen aan te trekken, kan deze van het moment van filteren tot het moment van gebruik nog allerlei verontreinigingen oppikken. Daarom raden wij bij huishoudelijk gebruik enkel het gebruik van omgekeerde osmose op de plek van gebruik aan. (dus bijv. bij een koffiezetapparaat).